We Were Lost
ถ้าย้อนกลับไปตอน 3 ปีก่อนหน้านี้
ตัวผมก็คงเป็นคนนึงที่รับราชการแล้วปฎิบัติหน้าที่ตามระเบียบของที่ทำงาน จนบางทีทำให้ไม่เห็นเส้นทางข้างหน้า
มันเหมือนการขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ จนมองไม่เห็นบันไดขั้นต่อไป
อะไรที่มาท้าทายเรา เรามีความฝันที่จะทำอะไรต่อไป...
จนมีโอกาสเข้ามา คือการได้เปลี่ยนเครื่องมือดนตรีเป็น “โอโบ” และได้เข้าเรียนมหาลัยดนตรี
ณ ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเราเริ่มต้นช้ากว่าเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกับเรา
จนถึงตอนที่มาเรียนทำให้รู้สึกว่าเราต้องพยายามมากขึ้นกว่าเก่า
การทำ Recital ในครั้งนี้จึงเป็นเหมือนการบอกเล่าเรื่องราวของตัวผม
กำลังเผชิญและกำลังจะก้าวข้ามสู่บันไดในขั้นถัดไป
ผ่านบทเพลที่นำเสนอ โดยแบ่งเป็น 3 ช่วงหลักคือ...
Act 1
Déploration (ความเศร้า)
Francis Poulenc - Oboe Sonata (1962)
Elégie
Scherzo
Déploration
ชีวิตของเรา เรารู้ว่าเราชอบอะไร อะไรดีต่อเรา
ไม่เดือดร้อนใคร ไม่เดือดร้อนตัวเอง
ทำในสิ่งที่ชอบให้บ่อยขึ้น ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นบนเส้นทางที่เชื่อและชอบ
แล้วเราจะชอบชีวิตตัวเอง
มันน่าเศร้าถ้าเราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบในขณะที่เรามีโอกาส
บอกเราเรื่องราวของชีวิตผ่านบทเพลงชิ้นสุดท้ายของ Francis Poulenc
Act 2
Changement (การเปลี่ยนแปลง)
W. A. Mozart - Oboe Concerto in C major, K. 314 (1777)
Adagio non troppo
(arranged for Reed Quintet)
จุดเปลี่ยนที่ทำให้เราได้คิดกับตัวเองมากขึ้น
โดยที่เรารู้ว่าเราเริ่มช้ากว่าเค้า
เป็นเพลงแรกที่ได้เรียนหลังจากเข้ามาในรั้วของสถาบัน ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เรากลับมาทบทวนว่าสิ่งที่เราได้เคยทำมาก่อนหน้านี้ เราได้ทำมันอย่างสุดความสามารถหรือยัง? และเราจะคิดยังไงกับตัวเองต่อไป? สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เรารักไม่ใช่หรือ? มีคำถามมากมายให้กับตัวเองอยู่ตลอดเวลา
Vincenzo Bellini - Oboe concerto in E-flat Major (1823)
Risoluto Allegro
Larghetto Cantabile
Allegro Polonese
Finale
Reviens (การกลับมา)
อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
แต่การที่ได้ลงมือทำอะไรบางอย่างในสิ่งที่เราเชื่อนั้น
ก็เป็นเหตุและผลที่เพียงพอแล้ว
เป็นบทเพลงที่ Bellini ได้แต่งไว้สมัยเป็นนักเรียน
ซึ่งบอกเราเรื่องราวในวัยหนุ่มและความกระหายในการได้ทำสิ่งที่อยากทำ