top of page

We Were Lost

ถ้าย้อนกลับไปตอน 3 ปีก่อนหน้านี้

ตัวผมก็คงเป็นคนนึงที่รับราชการแล้วปฎิบัติหน้าที่ตามระเบียบของที่ทำงาน จนบางทีทำให้ไม่เห็นเส้นทางข้างหน้า

มันเหมือนการขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ จนมองไม่เห็นบันไดขั้นต่อไป

อะไรที่มาท้าทายเรา เรามีความฝันที่จะทำอะไรต่อไป...

จนมีโอกาสเข้ามา คือการได้เปลี่ยนเครื่องมือดนตรีเป็น “โอโบ” และได้เข้าเรียนมหาลัยดนตรี

ณ ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเราเริ่มต้นช้ากว่าเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกับเรา

จนถึงตอนที่มาเรียนทำให้รู้สึกว่าเราต้องพยายามมากขึ้นกว่าเก่า

การทำ Recital ในครั้งนี้จึงเป็นเหมือนการบอกเล่าเรื่องราวของตัวผม

กำลังเผชิญและกำลังจะก้าวข้ามสู่บันไดในขั้นถัดไป

ผ่านบทเพลที่นำเสนอ โดยแบ่งเป็น 3 ช่วงหลักคือ...

Act 1

Déploration (ความเศร้า)

Francis Poulenc - Oboe Sonata (1962)

  Elégie

  Scherzo

  Déploration

ชีวิตของเรา เรารู้ว่าเราชอบอะไร อะไรดีต่อเรา
ไม่เดือดร้อนใคร ไม่เดือดร้อนตัวเอง
ทำในสิ่งที่ชอบให้บ่อยขึ้น ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นบนเส้นทางที่เชื่อและชอบ

แล้วเราจะชอบชีวิตตัวเอง
มันน่าเศร้าถ้าเราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบในขณะที่เรามีโอกาส

บอกเราเรื่องราวของชีวิตผ่านบทเพลงชิ้นสุดท้ายของ Francis Poulenc

Act 2

Changement (การเปลี่ยนแปลง)

W. A. Mozart - Oboe Concerto in C major, K. 314 (1777)

  Adagio non troppo

  (arranged for Reed Quintet)

จุดเปลี่ยนที่ทำให้เราได้คิดกับตัวเองมากขึ้น

โดยที่เรารู้ว่าเราเริ่มช้ากว่าเค้า

เป็นเพลงแรกที่ได้เรียนหลังจากเข้ามาในรั้วของสถาบัน ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เรากลับมาทบทวนว่าสิ่งที่เราได้เคยทำมาก่อนหน้านี้ เราได้ทำมันอย่างสุดความสามารถหรือยัง? และเราจะคิดยังไงกับตัวเองต่อไป? สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เรารักไม่ใช่หรือ? มีคำถามมากมายให้กับตัวเองอยู่ตลอดเวลา

Vincenzo Bellini - Oboe concerto in E-flat Major (1823)

  Risoluto Allegro

  Larghetto Cantabile

  Allegro Polonese

Finale

Reviens (การกลับมา)

อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน

แต่การที่ได้ลงมือทำอะไรบางอย่างในสิ่งที่เราเชื่อนั้น

ก็เป็นเหตุและผลที่เพียงพอแล้ว

เป็นบทเพลงที่ Bellini ได้แต่งไว้สมัยเป็นนักเรียน

ซึ่งบอกเราเรื่องราวในวัยหนุ่มและความกระหายในการได้ทำสิ่งที่อยากทำ

bottom of page